Μία μοναδική φωτογραφία – ένα παράθυρο στο χθες
Γυρνάμε στο 1956. Σε μια εποχή απλή, ανθρώπινη, όπου η γειτονιά ήταν
οικογένεια.
Το γεγονός της ημέρας;
Ήρθε ο φωτογράφος στο χωριό!
Και όπως
συνήθιζαν τότε, οι άνθρωποι έτρεξαν να μαζευτούν όλοι μαζί για να αφήσουν ένα
αποτύπωμα στο χρόνο.
Τα παιδιά που βρίσκονταν στο σχολείο δεν πρόλαβαν το κάλεσμα. Έτσι, η
φωτογραφία αυτή είναι χωρίς αυτά.
Η εικόνα είναι τόσο πλούσια σε νοήματα...
Οι γυναίκες με τα μαντίλια, τις ποδιές και τα πλεκτά στα χέρια, σύμβολα της
καθημερινότητας, της δουλειάς, της υπομονής και της δημιουργίας.
Οι άντρες στο κέντρο, με τα παιδιά στην αγκαλιά, μια στιγμή τρυφερότητας
που σπάνια αποτυπωνόταν τότε.
Οι ηλικιωμένοι, οι μανάδες, οι νέες γυναίκες, τα μωρά· όλοι μαζί σε ένα
σώμα, μια μεγάλη οικογένεια χωρίς να χρειάζεται τίτλος.
Μια αυλή, μια πόρτα, μερικά σκαλοπάτια. Και όμως, ολόκληρος ο κόσμος τους
χωρούσε εκεί.
Γειτονιά σημαίνει συντροφικότητα, μοίρασμα, κουβέντα στο κατώφλι, δανεικά
πιάτα και δανεικές έγνοιες. Σημαίνει να μεγαλώνεις το παιδί του άλλου σαν δικό
σου, να χαίρεσαι τη χαρά και να σηκώνεις το βάρος της λύπης μαζί.
Οι παλιοί λένε ότι μια φωτογραφία δεν είναι απλώς εικόνα· είναι μνήμη και
φωνή.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του χωριού, στη φωτογραφία διακρίνονται από αριστερά οι:
Ευφροσύνη Παρασκευά (Εφρές), Δέσποινα Λόνδου, Ανέστης Θεοδοσιάδης με τον
γιο του Κωνσταντίνο , Ελένη Καρατζίδου, Σοφία Θεοδοσιάδου, Ξανθούλα Κοκκινίδου,
Κατίνα Θεοδοσιάδου (Χατού), Δαμιανός Κοκκινίδης με την κόρη του Σοφούλα, Σάββας
Θεοδοσιάδης με τον γιο του Μάκη (έφυγε από την ζωή μικρός), Δέσπω Θεοδοσιάδου, Μαρίκα Καλαντραρίδου και
κάτω η μικρή Μαρία Λόνδου.
Ονόματα, πρόσωπα, ιστορίες που δεν χάνονται χάρη σε σας που μας στέλνεται τις
φωτογραφίες.
Κρατάμε αυτή τη φωτογραφία όχι μόνο για να θυμόμαστε, αλλά για να
μαθαίνουμε:
- ότι κάποτε οι άνθρωποι ήταν πιο κοντά,
- ότι η γειτονιά ήταν ζεστή,
- και ότι η απλότητα είχε αξία.
Ευχαριστούμε πολύ την Μάγδα Θεοδοσιάδου Ζαφειρίου για την φωτογραφία και τον Θεοδοσιάδη Κωνσταντίνο για την αναγνώριση των προσώπων.
Επιμέλεια κειμένου: Βασίλης Μισαηλίδης
